Wie wilde weten hoe het nu met het voedselbos gaat, kon zich voor 27 mei opgeven om te gaan kijken. Onder leiding van Ap en Ellen Woudstra kregen we een rondleiding en zagen we wat er allemaal al gerealiseerd is en bloeit en groeit op het stuk grond waar in het verleden mais werd geteeld.
Wat als eerste opviel waren de paaltjes met draad die er voor zorgen dat bezoekers, die daar wandelen en fietsen, zien dat het geen openbaar terrein is. Ook de dieren die houden van een sappig groen blaadje blijven op afstand. Met behulp van eikenschors snippers is een pad aangelegd, zodat je van voor tot achter door het gebied kunt lopen, zonder dat de kwetsbare jonge aanplant beschadigd wordt. Het was een prachtige zonnige zaterdagmorgen en al wandelend over het terrein vertelde Ap waar alle aanplant vandaan komt. Een aantal van de bomen, noten en fruit zijn geschonken door mensen die staan voor een andere manier van landbouw en voedsel telen. Wie hier tussen de bomen en struiken maar ook kruiden loopt kan zich moeilijk voorstellen, dat een aantal van ons daar ook gelopen heeft toen het een kale vlakte was. Vol vuur werd aan onze gedeputeerde voor natuur, Geert Gabriels, uitgelegd dat hier een voedselbos zou komen. Of hij het echt geloofde weten we niet, maar hij was zeker onder de indruk van het enthousiasme en de vasthoudendheid. En hoewel het allemaal heel wat voeten in de aarde had voor er met de aanplant kon worden gestart, zijn de initiatiefnemers blijven geloven in hun droom. Die droom wordt met hulp van alle vrijwilligers die helpen met de aanplant en het water geven, langzaam waarheid. En wie het allemaal met eigen ogen wil zien, in het najaar wordt het laatste stuk beplant en gaan we zeker nog een keer kijken. Wellicht zien we dan ook dat de appel en de peertjes die nu al aan een aantal vruchtbomen zitten, uitgegroeid zijn tot volwassenen appels en peren.
Mieke Schotemeijer